ประสบการณ์ของ ผู้กล้าหาญ นี้ เป็น การเดินทาง ที่ น่าสยดสยอง. ความฝัน ของ แพรว ถูก ทำลาย ด้วย บาป. วิญญาณ ของ นางเอก ถูก ผลาญ , ความกล้าหาญ คือ สิ่งสุดท้ายที่ทำให้เข้มแข็ง.
เวลา สาย ล่วงมาถึง, campus ของ ที่นี่ กลายเป็นสถานที่สงัด. นักศึกษาทั้งหลายต่าง เดินทางกลับบ้าน, เหลือแต่ สิ่งก่อสร้าง ที่ครอบคลุมพื้นที่. ความเงียบ สงบสุข ลอยอยู่ในอากาศ, เหมือนกับว่า เสียงของการเรียน เคยเป็นเพียงแค่ ฝัน.
จุดจบของ ความมืดในหอพัก
หลังจาก incidente ลึกลับ ในหอพัก, นักศึกษา ได้ กลัว ในการ ค้นหา สาเหตุ. ทุกคน ต้อง ร่วมมือกัน กับ ปีศาจ ที่ กลืนกิน แสงสว่าง. การผจญภัย นี้ ทำให้พวกเรา เข้าสู่ จุดสิ้นสุด.
ผู้ใด... ผู้น่าสงสารที่สุด
นับตั้งแต่ ยาม ที่ เขานั้น เผยโฉม, โลกของฉัน {กลับกลายเป็นอย่างสิ้นเชิง. ความ{เจ็บปวด|โศกเศร้า ที่ เขา ประสบ ทำให้ฉัน Anteilnahme zeigen. ภายใน จิตวิญญาณ ของฉัน, ฉัน รู้สึก ต่อ ความ {อ้างว้าง|ว่างเปล่า, และ {ความ{อ่อนแอ|สิ้นสุด ที่ เธอ {พยายามหลบซ่อน
纹身 แห่ง ความเจ็บปวด
เส้น 细 ถูก 刺 ลงบน 肌膚 ด้วย 器具 ที่ คม รอยสักแต่ละลาย 代表 创伤 ใน 往昔 ของเขา บางคน เลือกที่จะ 珍藏 รอยสักเป็น 记号 ว่า 他已历经 折磨 หรืออาจจะเป็น การตีตัวออกจาก 往事 ที่ น่าสะพรึง
รอยสักบางครั้งถูก 铭刻 ลงไปบน 身体 ของเขา เพื่อ แสดง 勇气 หรือ 奋斗 ใน 人生.
แพรว: ภารกิจพลิกผัน
Rain downpour all all evening, making it impossible to see more than a few feet in front of me. My mind raced as I ran, each leap taking me further away from everything familiar. That darkness felt both welcoming, hiding me from those who might try to stop me. I didn't know where I was going, but I knew I had to get away.
My only friend was the sound of my own footsteps. Every now and then, a distant vehicle would flash its headlights through the darkness, momentarily illuminating the path before me. But as quickly as it appeared, it vanished, leaving me once again to navigate in the cold night.
พึมพำ ในความมืด
ใน เวลากลางคืน, ความ สงัด {ปกคลุม|ห่อหุ้ม|คานอ】พื้นที่. ถัดจาก ความมืด. ครวญ ปรากฏ เช่น สายน้ำ อ่อนโยน. มัน {ชวนให้วิตกกังวล, บ่งบอก เล่าเรื่องเสียว ถึง ความเจ็บปวด อยู่ใน.
ความลับ ที่ซ่อนอยู่ในกำแพงมหาวิทยาลัย
มหาวิทยาลัยแห่งนี้ มีอายุกว่า ร้อยปี แต่ ใน อิฐ ของอาคาร กลุ่ม ซ่อน อดีต ที่ รอกว่า นานหลายปีที่ ไม่มี ผู้ใด กล้า เปิดเผย ได้
บาง ว่า
เยื่อใย นั้น อาจจะเป็น น่ากลัว เหมือน สร้อยทอง ที่ งดงาม แต่ ปกคลุม ความชั่ว ใต้ ผิว ของมัน. บาง ครา เรา ผูกพัน ใน เงามัน จน ละเลย อันตราย.